Ο Ηπειρωτικός Σύνδεσμος Πειραιά, η ιστορία κατασκευής της Λέσχης του και η κόμισσα Λουίζα Ριανκούρ.

Ο Πειραιάς, ως γνωστόν ,αποτέλεσε πόλο έλξης όχι μόνο για τους Υδραίους και Χιώτες που αποτέλεσαν ουσιαστικά τον πρώτο πυρήνα δημιουργίας του σύγχρονου Πειραιά, αλλά και ενός άλλου μεγάλου αριθμού εποίκων όπως Κρητικών, Μανιατών, Νησιωτών, αλλά σχεδόν από όλες τις περιοχές της Ελλάδας. (διάβασε: Οι πρώτοι έποικοι του Πειραιά)

Η Λέσχη του Ηπειρωτικού Συνδέσμου Πειραιά βρίσκεται στην οδό Φίλωνος. Στην πρόσοψη φέρει το όνομα του Ηπειρώτη ιατρού Γεωργίου Ματσόπουλου ο οποίος ήταν η ψυχή της Ερανικής Επιτροπής για την οικοδόμηση αυτού του κτηρίου κοσμήματος για τον Πειραιά.

Δεν θα μπορούσε βέβαια από το μωσαϊκό αυτών των ανθρώπων να απουσιάζουν και οι Ηπειρώτες. Άνθρωποι που στο πρόσφατο παρελθόν είχαν ''κατακτήσει'' τα Βαλκάνια, τις παραδουνάβιες χώρες, τη Ρωσία και όλη την Ευρώπη, δημιουργώντας τους αξιομνημόνευτους Εθνικούς Ευεργέτες και προσφέροντας στο Ελληνικό Έθνος, από τον πιό πλούσιο, μέχρι και τον απλό εργάτη, τόσα που και σήμερα αποτελούν υπόδειγμα προσφοράς και αναφοράς.  Σε οικονομικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο οργάνωσης του Αγώνα, για την αποτίναξη του Τουρκικού ζυγού και την επανάσταση του 1821, αλλά και τους άλλους απελευθερωτικούς Αγώνες. Και ας μην λησμονούμε ότι οι δύο από τους τρεις, που ίδρυσαν την Φιλική Εταιρεία, ο Τσακάλωφ και ο Σκουφάς, ήταν Ηπειρώτες της διασποράς. Μια διασπορά που μεγαλούργησε και μεγαλουργεί και σήμερα.

 Όπως και οι προηγούμενοι έτσι κι αυτοί εγκαθίστανται μεν στον Πειραιά, αλλά διατηρούν τις μνήμες από τις ιδιαίτερες πατρίδες από τις οποίες έρχονται. Ιδαίτερα οι Ηπειρώτες, που έχουν διαχρονικά και το αντιλαμβανόμαστε και σήμερα, γερό δέσιμο με την ηπειρωτική γή. Μνήμες που διατηρούνται μέσω των Αδελφοτήτων, Ενώσεων, Συνδέσμων, Συλλόγων ή Ομοσπονδιών που δημιουργούν και που και σήμερα είναι αντικείμενο κοινωνιολογικής έρευνας για τη σημασία τους και το πόσο δρούν καταλυτικά στην ζωή των αποδήμων Ηπειρωτών στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. (Διάβασε: Η πειραϊκότητα των Πειραιωτών και οι πρώτοι σύλλογοι της πόλης)

 

 

Και ενώ οι Έλληνες που εποικούν τον Πειραιά τα πρώτα χρόνια προέχρονται από ελεύθερες κυρίως περιοχές του νεόδμητου ελληνικού κράτους, οι Ηπειρώτες προέρχονται από μια πατρίδα η οποία ήταν ακόμα υπόδουλη.

Στις 3 Ιουνίου του 1886 ιδρύεται η "Φιλανθρωπική Αδελφότης των εν Πειραιεί Ηπειρωτών" με κύριο σκοπό την ενίσχυση της εκπαίδευσης στην Ήπειρο και την απελευθέρωσή της από τον τουρκικό ζυγό.

 Στις 3 Ιουνίου 1899 η Αδελφότητα μετονομάζεται σε "Ηπειρωτικό Σύνδεσμο εν Πειραιεί" και αναπτύσσεται δραστηριότητα μέχρι και το 1923.

 

 Το 1925 μετά από δύο χρόνια αδράνειας, οι Ηπειρώτες επανέρχονται με σκοπό την οικοδόμηση Λέσχης που θα στεγάσει τον Σύνδεσμο. Για τον σκοπό αυτό το 1928 ο Ηπειρωτικός Σύνδεσμος Πειραιώς αποφασίζει να οικοδομήσει την Ηπειρώτικη Λέσχη στο ιδιόκτητο οικόπεδό του στην οδό Φίλωνος. 

 

 Μεταξύ των Δωρητών του Ηπειρωτικού Συνδέσμου βλέπουμε και την Κόμισσα Ριανκούρ

Δημιουργείται επιτροπή εράνου με πρόεδρο τον Ηπειρώτη την καταγωγή Επίσκοπο Άνθιμο Τσάτσο και αντιπρόεδρο τον Ηπειρώτη γιατρό Γεώργιο Ματσόπουλο ο οποίος αποτέλεσε και την ψυχή της Ερανικής Επιτροπής.

 

 Ο Ηπειρωτικός Σύνδεσμος και η Κόμισσα Ριανκούρ:

Η Λουίζα Ριανκούρ γεννήθηκε στην Γαλλία το 1846. 
Αγάπησε τόσο πολύ την Ελλάδα και τον πολιτισμό της, που πήρε τα δύο παιδιά της Ραούλ και Ελίζα και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα (οδό Αμαλίας 34) ενώ τα καλοκαίρια έμενε στην Κηφισιά. Είχε στο αίμα της εκτός από την αγάπη για την Ελλάδα, την φιλανθρωπία. Προσέφερε διαρκώς χρήματα για διάφορες αιτίες όπως για τα θύματα του Μακεδονικού Αγώνα, για το Άσυλο Ανιάτων, στις Σέρρες για να προσφέρει είδη πρώτης ανάγκης στους κατοίκους από τις βουλγαρικές ωμότητες. Οργάνωνε φιλανθρωπικούς χορούς, δημιούργησε εργοστάσιο κεντημάτων για τα άπορα κορίτσια, έδινε βραβεία σε αριστούχους μαθητές και έκανε αναρίθημητες δωρεές σε Συλλόγους και Συνδέσμους μεταξύ των οποίων ήταν και ο Ηπειρωτικός Σύνδεσμος Πειραιά, έχοντας μάλιστα ιδιαίτερη σχέση με ανθρώπους του Συνδέσμου, εκτιμώντας την ανιδιοτέλεια των Ηπειρωτών και το έντιμο του χαρακτήρα τους. Τέλος η αγάπη της για την Ελλάδα ήταν τέτοια, που έκανε τον γιό της Ραούλ έλληνα φαντάρο ο οποίος μάλιστα έλαβε μέρος και στους βαλκανικούς πολέμους ως υπαξιωματικός. 

Εγκαίνια της Λέσχης:

Τον Απρίλιο του 1932 έγιναν τα εγκαίνια της Λέσχης σε ένα ωραίο κτήριο νεοκλασσικού ρυθμού, πραγματικό κόσμημα για την πόλη του Πειραιά.

 Ο Σύνδεσμος συνέχισε την δραστηριότητά του μέχρι τις 7 Σεπτεμβρίου του 1999 που ισχυρός σεισμός επιφέρει ζημιές στο κτήριό του.

Το ανακαινισμένο κτήριο που βλέπουμε στην φωτογραφία πάνω, εγκαινιάστηκε στις 18 Ιουνίου του 2006.  

 Σήμερα είναι ένας από τους πιό δραστήριους Συλλόγους της Ηπειρωτικής Αποδημίας της Αττικής, που απαριθμεί πάνω από 400 Αδελφότητες, Ενώσεις, Συλλόγους και Ομοσπονδίες και στυλοβάτης της  Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος, της κορυφαίας αποδημικής οργάνωσης των Ηπειρωτών.

ΠΗΓΕΣ:
Α. Ηπειρωτικός Σύνδεσμος Πειραιά

Β. Η ζωή και το έργον του Ηπειρωτικού Συνδέσμου Πειραιώς μέσα σ'ένα χρόνο. 

     Πειραιεύς: Ηπειρωτικός Σύνδεσμος, Μάιος 1926.

Γ. Εφημερίδες ΕΜΠΡΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΣΚΡΙΠ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Δ. Ιστοσελίδα "Ο Λόγιος Ερμής" (http://logioshermes.blogspot.com) όσον αφορά τα 
     στοιχεία για την ζωή της Ριανκούρ.


 www.pireorama.blogspot.gr